اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر بدتنظیمی هیجانی، افکار خودکشی و ناامیدی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس سانحه

اهداف: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یکی از عوارض برجسته روانی ناشی از جنگ است که در جانبازان دیده می‌شود. درمان متمرکز بر هیجان، یک مداخله کوتاه‌مدت است که می‌تواند مجموعه‌ای از تخریب‌های این اختلال را مورد هدف قرار دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر بدتنظیمی هیجانی، افکار خودکشی و ناامیدی جانبازان مبتلا به PTSD بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل در سال 1395، تعداد 50 نفر از جانبازان مبتلا به PTSD مراجعه‌کننده به بیمارستان روان‌پزشکی ایثار اردبیل به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از چک‌لیست اختلال استرس پس از سانحه- نسخه نظامی، پرسش‌نامه ناامیدی بک، مقیاس اندیشه‌‌‌پردازی خودکشی بک و مقیاس مشکل در تنظیم هیجان گردآوری شدند. سپس جلسات درمان متمرکز بر هیجان به‌مدت 8 جلسه 1.5ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. داده‌ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار آماری ‌SPSS 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون، بین میانگین نمرات پس‌آزمون دو گروه در هر یک از متغیرهای بدتنظیمی هیجانی، افکار‌ خودکشی و ناامیدی تفاوت معنی‌دار وجود داشت (0.05p<). نتیجه‌گیری: آموزش درمان متمرکز بر هیجان می‌تواند بدتنظیمی هیجانی، افکار خودکشی و ناامیدی جانبازان مبتلا به PTSD را کاهش دهد.